CHALLENGE ACCEPTED/UITDAGING GEACCEPTEERD

VRIJDAG 31 maart  2017

in het kader van CHALLENGE ACCEPTED

en het iend van het project MAART MAAKT VAART

De laatste dag van maart. Vandaag geen tekening van een schip. Behalve MAART MAAKT VAART  rond ik ook een ander project af: de Kinderkunstweek. Het Zeeuws Maritiem MuZEEum Vlissingen vroeg of ik workshops en lezingen wilde verzorgen voor basisschoolgroepen. Graag. De afgelopen twee weken zag ik heel veel kinderen, mocht ik ze verrassen, laten verbazen. 

Dus daarom vandaag een foto, gemaakt in 1973, volgens de achterkant. Een echte en gepassioneerde schoolfotograaf: hij zocht bij de outfit van ieder kind de juiste rekwisieten, in de juiste kleuren. Hoe mooi, hoe stijlvol. En hoe kon die man weten waar mijn prille kleutertoekomst zou eindigen? 

Deze weken kwamen in de social media verschillende kinderfoto's voorbij in het kader van Challenge accepted/uitdaging geaccepteerd. Hoewel de oorspronkelijke bedoeling een beetje is verloren gegaan, ben ik niet te beroerd om mijzelf middels deze prachtige kleurencompositie bloot te geven. Als je de kinderfoto van iemand liket/leuk vindt met een duim, moet je een foto van jezelf plaatsen. Met de mooie kindertekening van Auke gisteren, twee intensieve weken met schoolklassen voel ik me ook even weer helemaal klein en kind.

Ik bezocht een aantal scholen en gisteren keek ik stiekem even wat de tegenwoordige landkaarten doen. In mijn tijd was Roodeschool altijd het noordelijkste en laatste dorpje op de Wolters-Noordhoff-kaart. Toen was topografie nog heilig. En gelukkig! Verheugd zag ik dat Roodeschool nu vervangen is door Eemshaven. Heb ik toch nog een bruggetje om dit verhaal, deze reeks af te ronden.

Ik dank al die lieve mensen die hebben zo leuk op mijn verhalen en tekeningen hebben gereageerd. En ik dank iedereen die de afgelopen weken mij weer gelukkig maakten in mijn rol als juf, kunstenaar, illustrator. Het was fijn dat drie uit de serie van mijn kinderportretten tijdelijk een plekje in MuZEEum kregen. 

En als iemand je ooit vraagt of je een uitdaging wilt accepteren: altijd doen! 

impressies MuZEEum Vlissingen

AUKE TEKENDE VLISSINGEN

DONDERDAG 30 maart  2017

een hele oude tekening uit 1962

Auke was 8

Ik zie de Scheldekraan, een schip in aanbouw, een sleepboot, nog een schip...

Mijn lieve Auke is vandaag jarig. Hoe ontroerend mooi dat ik dit project Maart maakt vaart mag afronden met iets dierbaars; een tekening die Auke maakte, nadat hij bij oma in Vlissingen had gelogeerd. Hij kwam er iedere zomer, soms in de herfstvakanties

Hij herinnert zich de bijzondere momenten: de tewaterlating van een pasgebouwd schip dat voorheen slechts een grote bak was. Een bak met niks. En een vakantie later zat alles er op en er aan.

Auke doet nogal nonchalant over zijn eigen creativiteit. Zijn talent zit in zijn hoofd. Zegt hij. Hij is beter in denken en problemen oplossen. En omdat hij geen vieze handjes wil krijgen, draait hij zich hard om als ik lessen aan het voorbereiden ben of bepaalde technieken uitprobeer. Je zult hem ook nooit met een verfkwast zien. 

Auke's moeder heeft al zijn tekeningen bewaard, de achterkant altijd voorzien van jaartal of leeftijd. Als ik door de stapel blader, zie ik opvallend veel schepen en bootjes, maar ook  veel abstracte werkjes in felle kleuren en grote vormen. 

In plaats van hem een cadeautje voor zijn verjaardag te geven, krijg ik er vandaag een. Volgens Auke is deze tekening op school gemaakt, hij herkent het aan het formaat papier. Auke groeide zijn kindertijd op in Amsterdam en ging altijd in z'n eentje met de trein naar Vlissingen. Toen dat nog gewoon kon.

"Maar had je alles dan zo goed op je netvlies? Dat je je belevenissen van Vlissingen naderhand nog zo goed kon tekenen?" Ik ben verbluft over de Scheldekraan, zo herkenbaar.

"Kijk, ik deed zelfs ook al met schaduw" zegt hij trots, terwijl hij op de zwarte krijtstrepen wijst.

Dankjewel, grote, kleine Auke!

WHO'S AFRAID OF A FISH?

WOENSDAG 29 maart  2017

EBEN HAEZER VL17

van: Vlissingen

naar: Vlissingen

24 x 7 m

Vandaag een echte Vlissinger vissersboot. 

Maar dat is Wiesje (zie blog gisteren) ook! Wiesje reageerde erg leuk op mijn tekening en verhaal van gisteren en deelde op Facebook. Geheid angstige vissersmannen die blijkbaar geen vrouw aan boord dulden. Vissen is voor de mannen. Nou heren, ik lust heus Beerenburg, hoor!

Nee. Ik schreef gisteren dat ik wel een keer met Wiesje mee wilde varen. Maar dat was vooral bedoeld om het contrast met dat grote cruiseschip te illustreren. Zo'n megapoppenkast zou aan mij niet besteed zijn. Dan liever met groezelige Panamezen in een stapelbed naar Moermansk.

Nee, Wiesje. Ik kan niet vissen. En ik zal nooit vissen. Dus angstige vissersmannen: laat me lekker in een hoekje met mijn schetsboek zitten om jullie slagvaardige werp- en trekcapriolen vast te leggen.

Ik ben het vistrauma nooit te boven gekomen. Het was 1978, Uithuizermeeden. Mijn broertje en ik gingen vissen in het Meijster Maar. We hadden zelf een hengel gemaakt (ik denk van een stok en een katoenen draad uit mamma's Burda-voorraad) en we hadden werkelijk nog nooit gevist en geen idee wat de consequenties waren. Het leek ons spannend. Dat moet het zijn geweest.

Toen we beet hadden, schreeuwden we van angst, want geen van ons beiden durfde naar die spartelende vis op het droge te kijken, Laat staan dat we 'm durfden aan te raken. Mijn broer bedacht: als we 'm  maar lang genoeg door het zand slepen gaat 'ie vanzelf wel dood. En dan?

De vis ging niet dood. 

Gelukkig kwam Johannes Kooi langs. Als een echte vent haalde hij de vis van het katoen en gooide 'm terug in het water. En wij dropen teleurgesteld af. Een desillussie rijker.

Dus Wiesje: tip me als je een keer wat leuke, lenige mannen aan boord hebt. Schenk me een Beerenburg in en ik teken de vissen uit het water!

GROOTST vs WIESJE

DINSDAG 28 maart  2017

WIESJE

van: Vlissingen

naar: Vlissingen

10 x 4 m

KLEIN RECREATIEBOOTJE

Dit weekend werden de oldtimers bevrijd van hun winterkleed, dansten de eerste koeien in de wei, zag ik ondanks onaangekondigde rokjesdag de eerste blote benen op de boulevard.

En Wiesje. 

Mijn moeder appte vanmiddag een foto van een krantenbericht uit het Dagblad van het Noorden. Luxe cruiseschip arriveert vandaag. Een foto van een circusattractie.

Ik bel haar verrast en verbaasd op. Dit kan geen toeval zijn. Gisteren schreef ik hierover.

Nee, ze heeft mijn verhaaltje nog niet gelezen. En nee, dat gekke ding met die vier palen kwam niet langs. "Maar het was mooi weer vandaag, dus we zijn even naar de Eemshaven gefietst om die joekel te bekijken."  Ze vertelt dat er meer dan 4000 mensen op het schip passen. "Je moet mijn verhaaltje van gisteren lezen, mam!" zeg ik. Later appt ze terug: toeval bestaat niet.

Wiesje is daarentegen een lief, klein, schattig bootje. Volgens mij komt ze tevoorschijn als het mooi weer wordt. Er kunnen 10 passagiers aan boord, en Wiesje belooft een leuke visdag op de Schelde. Alles is verzorgd, hengels, lood, borreltje, soep en chocomel inbegrepen.

Ach, wat is Wiesje een mooi tegenhangertje in de lijn van het groot-groter-grootste cruiseschip. Een beter contrast kan ik niet verzinnen. Dus daarom vandaag een tekening van Wiesje. Ik wil een keer met Wiesje mee. Dit lijkt me puur en zuiver vermaak. 

 Ik check nog even op Shipfinder dat gekke dinge met die vier palen, de Neptune die ik gisteren spotte. Ik bel mijn moeder: "Vertraging, kijk rond 19.00 nog maar even."

EEMSHAVEN

MAANDAG 27 maart  2017
10.15  UUR

NEPTUNE

van: Antwerpen

naar: EEMSHAVEN

60 x 38 x 7 (draft) m

OFFSHORE CONSTRUCTION

Ik stuur mijn ouders even een appje: "Deze komt morgen rond 5 uur bij jullie langs." Toevoegen: tekeningetje.

Zeker weten dat ze morgen rond deze tijd het uitzicht in de gaten houden.  Vooralsnog zijn de weersvoospellingen goed, dus het zal helder genoeg zijn. Bovendien zullen deze vier pijlers hoog boven de dijk uittorenen; die kun je niet missen.

In mijn kindertijd was de Eemshaven vaste prik; op zondagmiddag werden de overtollige hypersensitive disorders door de wind uit onze kinderlijfjes geblazen en geschud en renden we vervolgens richting de rommelhoek op zoek naar flessenpost. Die we nooit vonden. In deze dijkkom spoelde alle troep van Borkum aan: kapotte teenslippers, lege flessen, afgesleten stukken steen en hout. Soms een dode zeehond.

Later werd het filerijden op zondag als een megacruiser 'in de haven' lag. In de tijd dat de cruiseboten groot-groter-grootst moesten worden, kwamen ze er in Emden achter dat zo'n bak niet  door de geul van de Eems paste. De onderdelen werden naar de Eemshaven verscheept waar vervolgens het schip werd afgebouwd. Dit trok zondagjesmensen! Zo'n joekel dat proportioneel groot boven de dijk uitstak, moest je van dichtbij zien. 

Ik denk dat -als het weer deze week goed blijft- mijn ouders wel even naar de Eemshaven fietsen. Om naar de Neptune te kijken. 

Voor ik het appje verstuur, voeg ik nog even toe: "moderne flessenpost uit Vlissingen!"

BLOK

zondag 26 maart  2017
10.45  UUR

ASIAN CAPTAIN, EUKOR

van: Wallham, Zweden

naar: Antwerpen

229 x 33  x 9 (draft) m

CARGO

Met pas op de plaats bedoel ik: even minimaal een kwartier voor het raam gaan zitten. Voor deze heimelijke bezigheid (die ik nooit in minuten durf uit te drukken, omdat de wijzers van de klok mijn beleving altijd inhalen) was afgelopen dagen geen tijd. Nu is het zondag, dus het mag. Zonder enige gewetensbezwaarlijke emoties. Zondag is een rustdag en een kwartier is een cadeau.

Ik word vandaag geholpen. In goede zin omdat de wijzers van de klok van St. Jacobskerk ergens vannacht om 3 uur zijn blijven hangen. Dat belooft een eindeloze lente. In slechte zin omdat ik een uur minder heb en daardoor die kerkklok waarschijnlijk van slag is. 

En de dagen zijn al zo kort!

Dus een kwartier voor het raam betekent dat ik de ASIAN CAPTAIN Eukor in alle perspectieven zie. Zij, of liever hij, komt en profile bakboord om de hoek, blijft lang twijfelen om vervolgens ineens een wijde bocht te maken. Het lijkt alsof hij/zij de zondagochtend van vele boulevardgangers  wil afschrikken. Zo dwingend komt zij/hij om de hoek. Ja, ik zie de loefzijde zelfs.

Als ik maar geconcentreerd genoeg wacht, ben ik getuige van dat schip dat zich werkelijk helemaal en face aan mij blootgeeft. Het meest dreigende moment. Als een blok komt de Asian Captain Eukor op me af. Sidderend zet ik een vierkant op mijn papier.

Ik werk nooit met een liniaal, maar met mijn timmermansoog heb ik hier te maken met een openbaring met hoeken van negentig graden. Dit moment had ik niet willen missen!

De wijzers van de klok van de St. Jacobskerk geven inmiddels weer het juiste licht op de  juiste plek. Alles werkt weer. En morgen een nieuwe werkweek.

WEEKENDDIENST

BOUWEN AAN DE TOEKOMST

donderdag 23 maart  2017
08.45 UUR

ZHENHUA 24

van: Shanghai, China

naar: Antwerpen

244 x 40 x 9 (draft) m

HEAVY LIFT VESSEL

Vandaag een vluggertje. Weinig tijd.

Deze krachtpatser duwde het uitzicht op de kranen van Zeebrugge met gemak opzij. Schepen van dit kaliber mogen alleen zwaar materieel verplaatsen. Indrukwekkend om te zien hoe een stukje nieuwe economie vanuit Shanghai de Schelde opkrabbelt.

Het thema voor vandaag: bouwen aan de toekomst. 

Niet alleen vanwege de ZhenHua 24. Ik ben door het Zeeuws Maritiem Museum (MuZEEum) gevraagd in het kader van de Kinderkunstweek workshops en lezingen aan basischoolleerlingen te geven. Het thema is portret, maar kinderen vinden het ook erg interessant om te luisteren naar de ervaringen van een 'echte kunstenaar'. Als ik voor een groep sta, willen alle kinderen later kunstenaar worden. Ja, logisch. Het mooiste vak ter wereld. Dat wrijf ik er wel in, als het moet. Ik vertel echter ook over de ontberingen op de academie. Ik MOEST iedere dag tekenen. Anders zou ik NOOIT een goede illustrator worden. Ik leg de kinderen uit dat ik tekenen steeds minder leuk begon te vinden.

"Dan kunt u  toch gewoon juf worden?" antwoordde een van de wijsneuzen.

Het is een kwestie van doorzetten. Wie A zegt, moet doorgaan tot Z. Zo heb ik mijn academietijd doorstaan. Afvallers zijn er al genoeg in dit vak. De kinderen begrijpen het. Ik laat ze de tekeningen van de afgelopen dagen zien.

"En nu teken ik nog steeds iedere dag! Deze maand teken ik iedere dag een boot." 

Gejoel. "Heeft u dat gemaakt??!"

Vandaag de ZhenHua 24, met iets fundamenteels aan boord, iets waarop gebouwd kan worden. Hoe mooi dat ik de kinderen van Vlissingen  dit mag meegeven. En ik geniet er van! Tegelijkertijd ben ik me bewust van een andere situatie. In een tijd en omgeving waar cultuur zo nadrukkelijk wordt wegbezuinigd, kan ik hele leuke verhalen vertellen. Wat! Ik maak de kinderen gek, als het moet. 

Zolang er maar bouwstenen blijven bestaan. En fundamenten.

Zijn jullie overigens al een keer in MuZEEum geweest? Een mooi begin van de toekomst! Zeker voor de kinderen.

DELFZIJL

woensdag 22 maart  2017
08.30 UUR

RIJNBORG

van: Grangemouth, Groot-Brittanie

naar: Antwerpen

176 x 24 x 7 (draft) m

CARGO

De Rijnborg is een van de 172 tellende verzameling van Wagenborg, Delfzijl. De vlootlijst is minstens zo interessant als de Flexa-kleurenlijst. Nadat ze de wereldatlas hebben leeggeplukt qua rivieren (van Amazoneborg tot Zaanborg en alles wat daar tussen stroomt) waren de bergen, banken en fjorden aan de beurt om tot naamgeving te komen. Toen iemand een handjevol edelstenen over de Eems had gegooid (saffier, robijn, smaragd) moet er een kantelpunt zijn ontstaan. Het roer om! Halt aan de wetenschappelijk verifieerbare namen, op naar de verbeelding!

Ode aan de liefde? Of graven in de genealogie? De vlootlijst zo verder uitpluizend kom ik ze tegen, de dames. Ze variëren van Marietje Nora tot Sharon en Samira. Daar moeten wat generatiekloven over heen zijn gevaren.

Maar eigenlijk wilde ik het over Delfzijl hebben; daar is nu niet veel ruimte meer voor. Komt goed uit, want van Delfzijl is ook niet zoveel meer over. Dat begon al in de 70-er jaren toen Heveskes, Oterdum en Weiwerd het lot van Doel (België) werd bespaard door deze dorpen met de grond gelijk te maken. Voor nog meer haven. De iets noordelijker gelegen Eemshaven heeft Delfzijl al jaren ingehaald, Heveskes, Oterdum en Weiwerd zijn feitelijk voor niets gesloopt. En wat er dan nog van Delfzijl over is... wordt ook gesloopt.

Delfzijl, de stad uit mijn kindertijd, waar we op zondag in de havens bootjes gingen kijken, waar ik de middelbare school genoot, mijn eerste echte verkering kreeg. Delfzijl: daar viel wat te halen. 

Delfzijl achtervolgt me nog steeds. De 'borgen' van Wagenborg varen hier op gezette tijden langs en je wilt niet weten hoeveel Delfzijlsters er hier in Vlissingen rondlopen!

Eentje heeft connecties met Wagenborg. Mochten ze nu echt een keer in een namencrisis komen: ik heb leuk idee voor de volgende drie schepen: Heveskesborg, Oterdumborg en Weiwerdborg.

 

DOLE

dinsdag 21 maart  2017
11.20 UUR

DOLE AMERICA

van: Antwerpen

naar: San Jose, Puerto Rico

150 x 23 x 8 (draft) m

CARGO

De ananasboot. Of de bananenboot. Never a dole moment, maar ik ga nu niet grabbelen in de Flexakleurenkaart naar ananasgeel. Of bananengeel. 

Het valt niet mee om iedere dag -vooral als deze gevuld is met activitieiten- een tekening te maken. De krabbel lag er vanochtend, maar nu pas tijd om e.e.a. in te kleuren. En gelukkig valt er weinig te kleuren vandaag. Maar dan ook nog een passend verhaaltje uit je mouw schudden...

Gisteren sprak ik een heer. Ik ken hem niet echt goed, dus ik was verbaasd dat hij me aansprak over mijn dagelijkse schip-tekeningen. Hij vroeg waar ik die vandaan haalde. Ik legde hem uit: het begint ergens IN mijn brein omdat er iets UIT moet > ik zie iets voorbijkomen > het stroomt via mijn hand op het papier. Dus feitelijk schud ik ze uit mijn mouw, die tekeningen. 

"Oh, dus die heb je ZELF gemaakt??" Deze onverwachte vraag kon ik gelukkig beamen. Ja.

Hoe verrast was ik, toen hij zei: "Dat heb je dan verdomd goed gedaan. Ik ben scheepsbouwer en ze kloppen echt, je tekeningen."

Auke komt even melden dat het al laat is. Ik lees mijn verhaaltje voor. In zijn studietijd kluste hij in Rotterdam als havenarbeider bij en hij verzekert me: "Je wilt niet weten hoeveel banandozen er in zo'n schip zitten."

Oja, en nu komen de verhalen... 

"Auke, ik zal in een ander verhaaltje memoreren dat je bij het lossen van een lading cacao een lijk in de Verkade-silo zag vallen.."

Nou, als iemand een chocoladeboot richting Vlissingen wil sturen? 

Wordt vervolgd.

PRIMAVERA

maandag 20  maart  2017
12.30 UUR

GRANDE ELLADE

van: Wallham, Zweden

naar: Antwerpen

183 x 32 x 9 (draft) m

CARGO

De astronomische lente is vandaag begonnen! Ik heb altijd geleerd dat ze op 21 maart binnen kwam varen. Tijden veranderen blijkbaar. Als ik naar buiten kijk, is er niets dat la Primavera aankondigt. Tenzij ik met veel fantasie in het aanstomende Grimaldi-bakbeest het voorjaar waar.

De Grande Ellade is alles wat La Primavera van Botticelli niet is. Het verfijnde, haast precieuze, bevallige en het bijna gewichtloze ontbreken aan alle kanten. Termen als log, lomp, lijvig en massief zijn beter op hun plaats.

Slechts de kleur kondigt paaskuikens aan, en daarmee is mijn associatie met de lente naar de knoppen. Verveeld zoek ik het Grimaldi-geel in de Flexa-kleurenwaaier. 

Jawel. De naam van dit tegen het helderroest aanschurkende geel heet in flexa-land 100% bubbels. Ik hoef maar een fles Prosecco uit de kast te halen, om in de juiste Italiaanse gewichtloze lentesfeer te komen. Dank aan Flexa!

Maar ik doe het niet. Die gekregen Prosecco bewaar ik voor een speciaal moment. Vooralsnog 100% bubbels die tegen de glooiing klotsen en een uitzicht dat bestaat uit grijstinten. En een klein beetje geel.

IETS CITROENGRAS

zondag 19 maart  2017
11.00 UUR

DA CHANG HONG KONG

van: Klaipeda Litouwen

naar: Antwerpen

180 x 28 x 7 (draft) m

CARGO

De Da Chang blinkt uit in tertiaire tinten. Bij Hong Kong denk ik aan goedkope-speelgoed-knal-kleuren; dit schip is volgens de Flexa kleurkaart

* iets citroengras
* vol rabarber

* midden goudsbloem...

Nou, die kleuren kent mijn potloodcollectie niet! Evengoed werd de Da Ching in 2013 opgeleverd in die goedkope-speelgoed-knal-kleuren, maar omdat de verf van inferieure kwaliteit was, is de boel in een paar jaar door de zon gebleekt.

Da Chang komt nu uit Litouwen. In maart 2014 waren wij daar ook. We bezochten Vilnius, de hoofdstad, alwaar ik veel schetsen maakte. Ik herinner me het op een-na-lekkerste glas witte wijn (de allerlekkerste was in Mexico-City na een heftige werkweek rondom de vuilnisbelten en het weeshuis van Miacatlan) Het was verrassend warm voor de tijd van het jaar. Zeker in Vilnius. En we bestelden op een van de weinige terrassen dat op-een-na-lekkerste glas wijn, ik tekende wat, en maakte de tekening blijkbaar niet af.

Nu ik het betreffende schetsboek erbij pak en de onaffe tekening bekijk, herken ik ineens de kleur van de lucht: *iets citroengras...

en oja: de tekening van gisteren die -in het kader van weekenddienst- het zonder een verhaal moest doen:

...de parapluboot, omdat het regent.

RAMBIZZSSST....

vrijdag 17 maart  2017
18.20 UUR

RAMBIZ

van: unknown

naar: Borssele

85 x 44  m

FLOATING CRANE

Stilte. Een zeldzaam mooie dag, met nog mooiere eind-van-de-middag-kleuren. Eindelijk geen goedkoop rood-geel-blauw dat flikkert op het Scheldewater. Slechts de zachte pastels die met het veranderend avondrood de nacht aankondigen. 

De Rambiz komt vaker voorbij, altijd op sleeptouw, want varen kan hij zelf niet. Het grafisch lijnenspel in mooi contrast met de zachte tinten.

Eerlijk is eerlijk. Dit was gisteravond. maar het was zo mooi, dat ik het heb vastgelegd voor de tekening van vandaag. En deze keer zonder vlaggetjes en andere nautische opschmuck. 

Gewoon even stil en alleen maar kijken en genieten...

POLARIS

donderdag 16 maart  2017
11.00 UUR

POLARIS

van: Vlissingen

naar: Steenbank

82 x 12 x 5 (draft) m

PILOT VESSEL

Daar gaan we weer! Het is weer zo'n mooie dag... Wederom een zomerse waarop je bijna wilt spijbelen. Maar ik heb het beloofd. Vandaag weer een getekend schip. 

Ondanks dat er per dag zoveel moois en groots voorbijglijdt, heb ik gekozen voor de Polaris.
Vandaag ga ik in de hij-vorm, derde persoon enkelvoud. Polaris is eentje van een drieling; de eerstegeborene. Maar iedereen snapt dat ik deze schepen niet met 'haar' aanspreek. Polaris is deel van de echte mannenwereld. 

Polaris heeft twee broertjes: Pollux en Procyon. De oplettende lezer heeft 'm al in de gaten. De namen van deze identieke drieling komen uit de astrologie. Polaris is Poolster, Pollux is een van de tweelingen Gemini (hoezo drieling?) en Procyon zit in de Kleine Hond.

Afijn, ik voel me weer even juf met het delen van deze kennis. Iedere donderdag vaart een van de drie riching Steenbank om deze buitengaatse plek te voorzien van nieuwe loodsen die daar een weekje mogen bivakkeren.

Onlangs was ik te gast op de Procyron die hier in Vlissingen in de haven lag. En ook zonder de Westerschelde op te varen, was het een bijna astrologische beleving. De "stuurhut' heeft panoramic view van 360 graden, ramen rondom... Ik zou zeggen:  zelfs een astronomische ervaring als ik een keer mee mag varen. Het scheelt een paar letters, maar de beleving...Hint!

AGNES SCHILDERT EEN SCHIP

woensdag 15  maart  2017

Terug in de tijd. We gaan naar het voorjaar van 1990, Texel.

De Vriendschap 

de Cockdorp, Texel

25 x 5 m

WADDENVEER Texel-Vlieland vv

Vandaag is het 15 maart, en ik ben precies op de helft van het project MAART MAAKT VAART. De ellende slaat soms een beetje toe. Waar ben ik aan begonnen? Iedere dag een voorbijgaand schip in de Westerschelde vastleggen. En er dan achterkomen dat het tekenen van schepen helemaal niet bevredigend is.

Ik trakteer mezelf op een vrije dag. Het toeval wil dat ik momenteel aan een illustratie-opdracht werk voor Wessels Ontwerpt, een vormgeefbureau uit Oudeschild, Texel. En 27 jaar geleden deed ik op datzelfde Texel een extreem ludiek project: ik mocht samen met studiegenote Eva het veer tussen Texel en Vlieland beschilderen. 

De Vriendschap moest dringend opnieuw in de lak, de eigenaar kwamen we toevallig tegen, wij waren zo gek als een deur, dus de optelsom was snel gemaakt. Eva en Agnes een weekje naar Texel om de Vriendschap om te toveren tot een mythologische kleurenexplosie die in de Texelse volkmond al snel 'de hippieboot van Sil' werd genoemd.

De klus was zwaar; bootjesverf smeert toch iets anders dan acryl. Het was koud. We deden de klus tegen kost en inwoning en heel veel Beerenburg en we kregen nationale bekendheid omdat de Volkskrant in de zaterdagbijlage een paginagroot artikel over de Vriendschap schreef.

Dat waren nog eens tijden! Heerlijk even terugmijmeren en goede moed verzamelen om morgen toch maar weer een voorbijgaand schip te tekenen...